Türkiye’de sperm bağışı, yumurta bağışı ve taşıyıcı annelik yasaktır. Yalnızca evli çiftlerin kendi üreme hücreleriyle yapılan yardımcı üreme tedavilerine izin verilir. Aşağıda, hangi işlemlerin yasaklandığını, klinik yolun hangi şartlarda mümkün olduğunu, sınır-ötesi girişimlerde hangi cezai risklerin doğduğunu ve pratikte nerelerde sorun yaşandığını özetliyoruz. Metin boyunca ilgili mevzuat ve güvenilir özetlere doğrudan bağlantılar verdik.
Türkiye’de temel hukuki çerçeve
- Üçüncü kişi gameti ve taşıyıcılık yasağı: Donör sperm, donör yumurta ve taşıyıcı annelik Türkiye’de hukuken yasaktır. Bu yasak 1987’den beri var olan düzenlemelerle başlamış; 2010 tarihli değişikliklerle güçlendirilmiştir (RBMO derleme; PubMed özeti).
- Yurt dışına giderek donör kullanma yasağı: 2010’da Türkiye, vatandaşların donör gamet/taşıyıcılık için yurt dışına gitmesini de suç sayan hükümler getirmiştir (Progress Educational Trust; TJOD – BBC haberi). 2018’de hekimlerin yurt dışına yönlendirmesi de cezai yaptırıma bağlanmıştır (Hürriyet Daily News).
- Kimler tedavi olabilir? Üremeye yardımcı tedaviler, evli çiftlerin kendi spermi ve kendi yumurtası ile, tıbbi endikasyon ve klinik uygunluk sağlandığında yapılabilir (Türk düzeni hakkında akademik özet: DergiPark incelemesi).
Klinik tedavi ne zaman mümkündür?
Türkiye’de lisanslı merkezlerde; danışmanlık, bilgilendirilmiş onam, enfeksiyon taraması ve kalite kayıtlarıyla eşlerin kendi gametleriyle IUI/IVF/ICSI uygulanabilir. Donör kullanımı, cinsiyet seçimi ve benzeri üçüncü-kişi temelli uygulamalar yapılamaz (IVF Laws – hasta bilgilendirmesi; klinik bilgilendirmesi).
“Evde/özel” düzenlemeler neden riskli?
- Hukuki risk: Donörlü girişimler Türkiye’de yasak olduğu için, evde inseminasyon veya gayriresmî anlaşmalar cezai ve medeni sonuçlar doğurabilir. Taraflar, velayet/nafaka ve kişisel veriler bakımından da ihtilaf riski alır (TBB Dergisi analizi).
- Tıbbi risk: Standart tarama, karantina ve izlenebilirlik olmadan enfeksiyon ve güvenlik riskleri artar (DergiPark).
Sınır-ötesi senaryolar: ağır yaptırımlar
Donör gamet veya taşıyıcılık için yurt dışına gitmek Türk mevzuatınca suç kapsamına alınmıştır; hastayı yönlendiren hekimler için de yaptırımlar öngörülmüştür (Progress Educational Trust; Hürriyet Daily News). Uygulamada bazı kişi ve aracıların çevre ülkelere yönlendirme girişimleri olduğu bilinse de bunlar Türk hukuku karşısında risklidir (Daily Sabah).
Ebeveynlik ve soybağı: tipik durumlar
- Klinik tedavi (evli, farklı cinsiyetli çift): Kayıt ve onamlar usulüne uygun ise çocuk evli çifte nüfusta kaydedilir; üçüncü kişi donör yasağı nedeniyle donör üzerinden bir ebeveynlik kurulamaz (DergiPark).
- Bekâr kadın / eşcinsel çiftler: Türk sisteminde VYA (ÜYTE) evli çift merkezlidir; donör/taşıyıcı çözümler yasaktır. Bu nedenle bu gruplar için Türkiye içinde donörlü seçenekler bulunmamaktadır (RBMO derleme).
Bilgi ve mahremiyet
Türkiye’de donörlü tedavi yasak olduğu için, bazı ülkelerdeki gibi “donör kimliğine erişim hakkı” yapısal olarak mevcut değildir. Kliniklerde yapılan tedavilerde tıbbi kayıtlar sağlık mevzuatına göre saklanır; kişisel veriler gizlidir (DergiPark incelemesi).
Kimler için, hangi yol? Güvenlik ve süreç – kısa özet
Hedef kitle: Evli çiftler; yalnızca kendi gametleriyle ve klinik uygunluk varsa. Standartlar; enfeksiyon taraması (HIV, Hepatit B/C, sifiliz vb.), gerektiğinde genetik değerlendirme, bilgilendirilmiş onam ve ayrıntılı kayıt süreçlerini içerir (IVF Laws özeti).
- Muayene ve danışmanlık (tıbbi ve hukuki bilgilendirme)
- Tedavi planı (yalnızca eşlerin kendi spermi/yumurtasıyla)
- Hazırlık (siklus izlemi, gerekli ilaçlar)
- Uygulama (IUI veya IVF/ICSI – endikasyona göre)
- Takip (gebelik testi, komplikasyon izlemi, kayıtların korunması)
Türkiye’de yaygın hatalar ve riskler
- Donörlü “evde inseminasyon” denemeleri: Hem hukuka aykırıdır hem de tıbbi bakımdan risklidir (TBB Dergisi).
- Yurt dışına plan yapma: Donör/taşıyıcılık için yurt dışına gitmek Türk hukukuna göre suç kapsamındadır; yönlendirme yapanlar için de cezalar vardır (Progress Educational Trust; Hürriyet Daily News).
- Çevrim içi “taşıyıcılık” ilanları: Aracılık ve tanıtım girişimleri hukuki yaptırım doğurabilir (Daily Sabah).
RattleStork ile özel model düşünenler için pratik kontrol listesi
- Türkiye’de donör/taşıyıcılık yasaktır. Platformu yalnızca bilgilendirme ve kendi gametinizle yürütülecek, mevzuata uygun süreçleri planlamak için kullanın (RBMO derleme).
- Hukuki risk oluşturan hiçbir talep veya içerik paylaşmayın; yurt dışına donör için yönelim planı hukuken sorunludur (Progress Educational Trust).
- Mutlaka lisanslı bir Türk kliniğinde değerlendirme alın; teşhis ve tedavi planı (IUI/IVF/ICSI) kendi gametlerinizle ilerlemelidir (klinik bilgilendirmesi).
- Şüphede kaldığınız her durumda aile hukuku ve sağlık hukuku alanında uzman bir avukattan görüş alın (TBB Dergisi).

Sonuç
Türkiye’de sperm/yumurta bağışı ve taşıyıcı annelik yasaktır; 2010’dan beri yurt dışına giderek donör kullanımı da hukuken yasak kapsamındadır (PubMed; Hürriyet Daily News). En düşük riskli yaklaşım; evli çiftlerin kendi gametleriyle, lisanslı kliniklerde, eksiksiz danışmanlık ve belgelerle tedavi görmesidir. Donörlü veya “evde” senaryolardan uzak durmak uzun vadeli hukuki ve tıbbi riskleri kayda değer ölçüde azaltır.

