Haziran 2025’te Telegram’ın kurucusu Pavel Durov, 100’den fazla çocuğun babası olduğunu açıklayarak kamuoyunu şaşkına çevirdi. Bu çocukların altısı uzun süreli ilişkilerden, ancak büyük çoğunluğu on iki ülkede yaptığı sperm bağışlarından doğdu. Durov, milyarlarca dolarlık servetini tüm çocukları arasında eşit olarak paylaştırma sözü verdi.
Böylece Durov, 50 çocuktan çok daha fazlasını dünyaya getiren erkekleri tanımlayan yeni bir serî donör kuşağının simgesi haline geldi. Özel bağışlar çoğu zaman devlet denetiminden kaçıyor; sınırlar ve kayıt zorunlulukları ülkeden ülkeye büyük ölçüde değişiyor. Aşağıdaki profiller, konunun 2025’te neden hiç olmadığı kadar tartışmalı olduğunu ve hangi hukuki boşlukların acilen kapatılması gerektiğini gösteriyor.
Pavel Durov – 100’ün üzerinde çocuğa sahip teknoloji milyarderi
New York Post ve Le Point ile yaptığı röportajlarda Durov, 2009’dan beri “yeteneği yaymak” adına sperm bağışında bulunduğunu söyledi. Yaklaşık 17 milyar USD’lik servetini tüm çocukları arasında eşit olarak paylaştırmayı planlıyor; ancak bu, ölümünden 30 yıl sonra gerçekleşecek. (Kaynak)
Jonathan Jacob Meijer – “1 000 Çocuklu Adam”
The Guardian’a göre Hollandalı müzisyen, 550 ile 1 000’den fazla çocuk arasında değişen sayıda çocuğun babası. 2023’te mahkeme ona daha fazla bağış yapmasını yasakladı; Netflix skandalı The Man with 1000 Kids adlı belgeselde ele aldı. (Kaynak)
Ari Nagel – “The Sperminator” (ABD, 165 çocuk)
New Yorklu matematik profesörü, 2024’te 165. çocuğunu karşıladı ve 50 yaşında “donör emekliliğine” ayrılacağını açıkladı. (Kaynak)
Kyle Gordy – 100 çocuk hedefiyle dünya turu
Kendini “CEO of Sperm Donating” olarak tanıtan Gordy’nin 87 canlı doğumu bulunuyor ve 2025’te Japonya, İrlanda ve Güney Kore’yi dolaşarak 100’e ulaşmayı planlıyor. (Kaynak)
Robert Charles Albon – “Joe Donor” takma adıyla (180+ çocuk)
Birleşik Krallık Yüksek Mahkemesi’nin 2025 tarihli kararı, Albon’un 180’den fazla çocuğa baba olduğunu ortaya koydu. Mahkeme, düzenlenmemiş özel bağışlara karşı kadınları açıkça uyardı. (Kaynak)
Clive Jones – Teslimat minibüsünden 129 çocuk
Nottingham’lı emekli öğretmen, örnekleri minibüsüyle alıcılara teslim ediyor; 129 çocuk resmî olarak doğrulandı. (Kaynak)
Anthony Greenfield – Kenya’daki bankayla 64 çocuk
Amerikalı donör, 2024’te 500’den fazla örneği Kenya’daki bir sperm bankasına teslim etti; banka her yıl yüzlerce ek gebelik planlıyor. (Kaynak)
Dr. Donald Cline – Indiana klinik skandalı (en az 94 çocuk)
1970’lerde ve 80’lerde Cline, hastalarını gizlice kendi spermiyle aşıladı; DNA testleri en az 94 çocuğu ortaya çıkardı. Netflix, bu hikâyeyi Our Father belgeselinde anlatıyor. (Kaynak)
Bertold Wiesner – Tarihi serî donör (600+ çocuk)
DNA analizleri, Viyanalı fizyologun 1940-60’larda Londra kliniğinde kendi spermini kullanarak 600’e kadar çocuk sahibi olabileceğini gösteriyor. (Kaynak)
Riskler ve politika boşlukları
Genetik riskler —2025’teki TP53 mutasyonu vakası, tek bir donör örneğinin en az 67 çocuğu etkilediğini ve bunlardan onunun şimdiden kansere yakalandığını gösterdi.
Tutarsız üst limitler — Birleşik Krallık bir donörü on aileyle sınırlandırırken Danimarka’da bu sayı on iki; pek çok ülkede sadece tavsiye niteliğinde rehberler var. AB bakanları, Avrupa genelinde 25 ailelik bir tavanı tartışıyor.
Özel pazarlar — Facebook grupları, kurye gönderileri ve uluslararası sperm bankaları ulusal kayıtların etrafından dolaşıyor; üvey kardeşler istemeden ensest riskiyle karşı karşıya kalıyor ve zorunlu tıbbi testler çoğu zaman atlanıyor.
RattleStork ile sperm bağışı – esnek bir alternatif
RattleStork, aday ebeveynleri doğrulanmış sperm donörleri ile buluşturur. Bekârlar ve çiftler, evde aşılama süreçlerini klinik bekleme listeleri ve gizli ücretler olmadan, kendi başlarına, gizli ve uygun maliyetli şekilde planlayabilir.
Sonuç
Pavel Durov’un milyarlarca dolarlık pronatalist planlarından Netflix’in serî donör belgesellerine kadar bu örnekler, düzenlenmemiş sperm bağışının etik ve tıbbi sınırları ne kadar hızlı aşabildiğini gösteriyor. Birleşik kayıtlar, net üst limitler ve RattleStork gibi şeffaf platformlar, güvenli, adil ve sürdürülebilir aile planlaması için kilit unsurlardır.