กลุ่มอาการถุงน้ำในรังไข่ (PCOS): สาเหตุ อาการ และการรักษาแบบทันสมัย

รูปโปรไฟล์ของผู้เขียน
เขียนโดย Zappelphilipp Marx29 มิถุนายน 2568
อัลตราซาวนด์เบื้องต้นเมื่อสงสัย PCOS

การมีประจำเดือนไม่สม่ำเสมอ สิวเรื้อรัง และความต้องการมีบุตรที่ยังไม่สำเร็จ: กลุ่มอาการถุงน้ำในรังไข่ (PCOS) แสดงอาการได้หลายรูปแบบ บทความนี้จะพาคุณเข้าใจว่า PCOS เกิดขึ้นอย่างไร จะสังเกตอาการเบื้องต้นได้อย่างไร และแนวทางปรับเปลี่ยนชีวิตประจำวันและการรักษาที่อ้างอิงตามหลัก ทางการแพทย์ล่าสุด

ทำความรู้จักกับ PCOS: พื้นฐานของภาวะฮอร์โมนไม่สมดุล

PCOS เป็นภาวะฮอร์โมนและการเผาผลาญพลังงานที่ซับซ้อน มักมีลักษณะสำคัญคือ:

  • ระดับ แอนโดรเจนสูง
  • ภาวะดื้อต่ออินซูลิน
  • มีถุงน้ำขนาดเล็กจำนวนมากในรังไข่ (บางครั้งเรียกผิดว่า “ซีสต์”)

ปัจจัยเหล่านี้มักส่งผลให้เกิดความผิดปกติของประจำเดือนและปัญหาผิวพรรณหรือเส้นผม

สาเหตุของ PCOS: ฮอร์โมน พันธุกรรม และวิถีชีวิต

PCOS มักมีสาเหตุมาจากหลายปัจจัยร่วมกัน ได้แก่:

  • พันธุกรรม: พบในครอบครัวหลายคน
  • ภาวะดื้อต่ออินซูลิน: อินซูลินที่สูงกระตุ้นการผลิตแอนโดรเจน
  • น้ำหนักเกิน ขาดการออกกำลังกาย และความเครียด: ล้วนกระตุ้นให้ภาวะเลวร้ายลง

อาการที่พบได้บ่อยใน PCOS

  • ประจำเดือนไม่สม่ำเสมอหรือขาดประจำเดือน
  • มีขนขึ้นบริเวณคาง หน้าอก หรือหลัง
  • สิวเรื้อรังแม้อายุเลยวัยรุ่น
  • ผมบางตรงหนังศีรษะ
  • น้ำหนักเพิ่มโดยไม่เปลี่ยนอาหาร
  • ตั้งครรภ์ยาก

หากพบอาการอย่างใดอย่างหนึ่ง แนะนำให้ปรึกษาแพทย์เพื่อรับการตรวจวินิจฉัยเพิ่มเติม

การวินิจฉัย PCOS ตามเกณฑ์ Rotterdam

หากพบ 2 ใน 3 ของข้อใดข้อหนึ่ง ได้คือ PCOS:

  • ขาดการตกไข่หรือตกไข่ไม่สม่ำเสมอ
  • มีระดับแอนโดรเจนสูง หรือพบอาการทางร่างกาย เช่น หนวดเครา
  • อัลตราซาวนด์พบหลายถุงน้ำในรังไข่

นอกจากนี้ต้องตรวจคัดกรองภาวะอื่น เช่น ภาวะทางต่อมไร้ท่อ เช่น ต่อมไทรอยด์หรือต่อมใต้สมองร่วมด้วย

ป้องกันความเสี่ยงระยะยาว

  • โรคเบาหวานชนิดที่ 2 จากภาวะดื้อต่ออินซูลิน
  • ความดันเลือดสูงและไขมันในเลือดผิดปกติ
  • โรคหัวใจและหลอดเลือด
  • มะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกจากเยื่อบุหนาตัว

หากดูแลตั้งแต่เนิ่นๆ จะลดความเสี่ยงจากปัญหาเหล่านี้ได้ชัดเจน

โภชนาการและการออกกำลังกาย: รากฐานการจัดการ PCOS

งานวิจัยพบว่า การลดน้ำหนักเพียงประมาณ 5% ก็ช่วยปรับประจำเดือนและเมตาบอลิซึมได้ (Clark et al. 1995)

  • อาหารดัชนีน้ำตาลต่ำ: เน้นผัก ถั่ว และธัญพืชไม่ขัดสี
  • ออกกำลังกายสัปดาห์ละ 150 นาที ควบคู่กับ ฝึกแรงต้าน 2 ครั้งต่อสัปดาห์
  • เสริม Myo-Inositol: ช่วยปรับวงจรเดือนและเมตาบอลิซึม แต่ไม่แทนการดูแลตนเอง

ยาในแนวทางรักษา PCOS

  • เมตฟอร์มิน (Metformin): ช่วยเพิ่มความไวต่ออินซูลิน ลดแอนโดรเจน (Pau et al. 2014)
  • ฮอร์โมนคุมกำเนิด: ปรับประจำเดือน ลดสิว และหนวดเครา
  • เลโตรโซล (Letrozol): กระตุ้นการตกไข่ดีกว่าคลอมิเฟน (NEJM 2014)

เส้นทางการมีบุตรสำหรับผู้มี PCOS

ปรับพื้นฐานชีวิต

ลดน้ำหนัก รับประทานอาหาร GI ต่ำ และออกกำลังกายสม่ำเสมอ ช่วยเพิ่มโอกาสตกไข่ได้เอง

กระตุ้นการตกไข่

  • เลโตรโซล: โอกาสตกไข่ ~60% หลัง 6 รอบประจำเดือน
  • คลอมิเฟน: อีกทางเลือก แต่เสี่ยงตั้งครรภ์หลายตัว
  • ฮอร์โมนกระตุ้น (Gonadotropins): ใช้เมื่อเลโตรโซลไม่ได้ผล ต้องติดตามด้วยอัลตราซาวนด์อย่างใกล้ชิด

เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์

หากไม่สำเร็จด้วยวิธีทั่วไป อาจพิจารณา IVF หรือ ICSI ซึ่งมีโอกาสสำเร็จ 25–40% ต่อการย้ายตัวอ่อน การใช้เมตฟอร์มินช่วยลดความเสี่ยงภาวะรังไข่มีปฏิกิริยามากเกินไป

เทคนิคใหม่: IVM

In‑vitro maturation (IVM) ช่วยให้ไข่สุกในห้องปฏิบัติการด้วยฮอร์โมนต่ำ เหมาะสำหรับผู้เสี่ยงฮอร์โมนมาก แต่ยังไม่แพร่หลาย

ดูแลจิตใจและสุขภาพจิต

ผู้หญิงหลายคนถึง 40% พบอาการวิตกกังวลหรือซึมเศร้า การบำบัดทางจิตใจ การฝึกสติ หรือกลุ่มสนับสนุน ช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตและการรักษาอย่างต่อเนื่อง

บทสรุป: จัดการ PCOS อย่างเชิงรุก

การควบคุมอาหาร GI ต่ำ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และการรักษาที่เหมาะสมตามบุคคล จะช่วยบรรเทาอาการ PCOS ป้องกันผลกระทบระยะยาว และเพิ่มโอกาสการตั้งครรภ์ได้มากขึ้น ยิ่งเริ่มเร็ว ยิ่งมีผลลัพธ์ที่ชัดเจน

คำถามที่พบบ่อย (FAQ)

PCOS เป็นความผิดปกติของฮอร์โมนและระบบเมตาบอลิซึมที่ซับซ้อน ลักษณะเด่นคือระดับแอนโดรเจนสูง ภาวะดื้อต่ออินซูลิน และมีฟอลลิเคิลในรังไข่จำนวนมาก (ที่มักเข้าใจผิดว่าเป็น “ถุงน้ำ”) ซึ่งส่งผลให้รอบเดือนผิดปกติ ปัญหาผิว และภาวะมีบุตรยาก

ประจำเดือนมาไม่สม่ำเสมอหรือขาดประจำเดือน ขนขึ้นผิดปกติที่คาง หน้าอก หรือหลัง สิวเรื้อรัง ผมบางบริเวณกลางศีรษะ น้ำหนักเพิ่มขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ และตั้งครรภ์ยาก อาการอาจไม่ครบทุกข้อแต่ควรได้รับการตรวจวินิจฉัย

ตามเกณฑ์ Rotterdam หากมีอาการ 2 ใน 3 ข้อต่อไปนี้จะเข้าข่าย PCOS: ไข่ตกไม่สม่ำเสมอหรือไม่ตกเลย ระดับแอนโดรเจนสูง หรือพบรังไข่มีลักษณะถุงน้ำหลายใบจากอัลตราซาวด์ ทั้งนี้ต้องตัดโรคอื่นที่มีอาการคล้ายกันออกก่อน เช่น ความผิดปกติของไทรอยด์หรือฮอร์โมนโปรแลคติน

แน่นอน การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เช่น การลดน้ำหนักและออกกำลังกาย สามารถช่วยให้ไข่ตกได้เอง หากยังไม่ตั้งครรภ์ อาจพิจารณาใช้ยาหรือเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ เช่น IVF

เป็นอาหารเสริมที่อาจช่วยเพิ่มความไวของอินซูลินและปรับรอบเดือนให้สม่ำเสมอ เหมาะสำหรับใช้ร่วมกับการปรับพฤติกรรม แต่อย่าใช้แทนการดูแลสุขภาพโดยรวม

เมตฟอร์มิน (Metformin) ช่วยลดระดับอินซูลินและแอนโดรเจน ยาคุมกำเนิดช่วยควบคุมประจำเดือนและลดสิวและขนผิดปกติ เลโทรโซล (Letrozole) มีประสิทธิภาพในการกระตุ้นการตกไข่มากกว่าคลอมิฟีน

ผู้ที่เป็น PCOS มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการเกิดเบาหวานชนิดที่ 2 ความดันโลหิตสูง โรคหัวใจและหลอดเลือด และมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก การรักษาอย่างเหมาะสมสามารถลดความเสี่ยงเหล่านี้ได้

ใช่ แม้เพียงลดน้ำหนักลง 5% ก็สามารถช่วยให้การตกไข่ดีขึ้นและเพิ่มโอกาสตั้งครรภ์

งานวิจัยแสดงให้เห็นว่าเลโทรโซลมีอัตราการตกไข่สูงกว่าและลดความเสี่ยงของการตั้งครรภ์แฝด จึงมักใช้เป็นยากระตุ้นไข่ตัวแรกในผู้ป่วย PCOS

IVM หรือการทำให้ไข่สุกในหลอดทดลอง เป็นเทคนิคใหม่ที่ใช้ไข่ที่ยังไม่สมบูรณ์แล้วนำมาบ่มในห้องปฏิบัติการ เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อภาวะไข่ถูกกระตุ้นมากเกินไป ยังไม่ใช้กันแพร่หลาย

มากถึง 40% ของผู้หญิงที่เป็น PCOS มีภาวะวิตกกังวลหรือซึมเศร้า การขอคำปรึกษาทางจิตวิทยา ฝึกสติเพื่อผ่อนคลาย และการเข้ากลุ่มช่วยเหลือกันเองสามารถช่วยให้คุณภาพชีวิตดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ