Chlamydia 2025 – wpływ na płodność, objawy i skuteczna profilaktyka

Zdjęcie autora
Zappelphilipp Marx
Bakterie Chlamydia pod mikroskopem

Chlamydia to najczęstsza wyleczalna infekcja przenoszona drogą płciową (STI). Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że w 2020 r. odnotowano około 129 milionów nowych zakażeń na świecie WHO. W Niemczech, z uwagi na brak obowiązku zgłoszeń, brakuje precyzyjnych danych; eksperci oceniają liczbę przypadków na około 300 000 rocznie szacunki RKI. Problem polega na tym, że większość zakażonych nie zauważa żadnych objawów, co sprzyja cichemu rozwojowi powikłań, takich jak niepłodność.

Chlamydia: przyczyny i drogi zakażenia

Za infekcję odpowiada bakteria Chlamydia trachomatis, atakująca błony śluzowe cewki moczowej, szyjki macicy, odbytnicy i gardła. Zakażenie następuje prawie zawsze w wyniku niezabezpieczonego seksu waginalnego, analnego lub oralnego. Podczas porodu zakażona matka może przenieść bakterię na dziecko, co powoduje np. zapalenie spojówek lub zapalenie płuc noworodków.

Kontrola objawów: jak „cicha” jest chlamydia?

Według CDC infekcja przebiega bezobjawowo u ok. 70–95 % kobiet oraz około 50 % mężczyzn. Jeśli objawy się pojawiają, zwykle po 1–3 tygodniach od zakażenia – bakteria mogła się już wówczas rozprzestrzenić.

Chlamydia u kobiet – typowe objawy i konsekwencje

Wczesne sygnały (jeżeli występują):

  • nieprawidłowa, często wodnisto-ropna lub nieprzyjemnie pachnąca wydzielina
  • krwawienia międzymiesiączkowe lub po stosunku
  • ból podczas współżycia (dyspareunia)
  • pieczenie przy oddawaniu moczu (dysuria)
  • bóle podbrzusza lub okolicy lędźwiowej

Możliwe powikłania przy braku leczenia:

  • PID (zapalenie narządów miednicy mniejszej) – szerzenie się zakażenia na macicę i jajowody
  • Salpingitis – bliznowacenie i zarośnięcie jajowodów
  • Niepłodność – odnotowywana nawet u 40 % nieleczonych przypadków
  • zwiększone ryzyko ciąży pozamacicznej, porodu przedwczesnego lub poronienia

Chlamydia u mężczyzn – co jest inne?

Możliwe objawy ostre:

  • przezroczysty lub ropny wyciek z cewki moczowej
  • pieczenie czy ból przy oddawaniu moczu
  • obrzęk lub ból jąder lub najĄdrzy

Typowe powikłania (rzadkie, ale możliwe):

  • Zapalenie najądrza z bólem i gorączką
  • zapalenie prostaty lub zwężenie cewki moczowej
  • obniżona jakość nasienia → problemy z płodnością
  • Artretyzm reaktywny (zespół Reitera) – zapalenie stawów, oczu i skóry

Ważne: nawet bezobjawowi mężczyźni mogą zakażać – leczenie musi objąć oboje partnerów.

Co grozi bez leczenia? – wspólne ryzyka

  • przewlekły ból podbrzusza lub miednicy
  • niepłodność u kobiet; obniżona płodność u mężczyzn
  • zapalenie spojówek lub płuc u noworodków

Ochrona & profilaktyka – co naprawdę działa

  • Prezerwatywy – skuteczne przy konsekwentnym i prawidłowym użyciu
  • Regularne badania – CDC zaleca coroczny screening do 25. r.ż., potem w zależności od ryzyka
  • ograniczenie liczby partnerów lub wspólne ustalenie harmonogramu badań
  • mycie gadżetów erotycznych po każdym użyciu lub zakładanie nowej prezerwatywy
  • ciężarne powinny wykonać test na chlamydię w I trymestrze

Aktualne leczenie – dlaczego doksycyklina zastępuje azytromycynę

Chlamydię można prawie zawsze wyleczyć antybiotykiem. Nowe wytyczne zalecają doksycyklinę przez siedem dni zamiast pojedynczej dawki azytromycyny, ponieważ badania wykazują rosnącą oporność na azytromycynę i nieco wyższą skuteczność doksycykliny. Potwierdzona oporność na tetracykliny czy makrolidy wciąż należy do rzadkości.

Diagnostyka & metody testowe

Rodzaje testów

  • NAAT/PCR – bardzo wiarygodne; wynik w ciągu 1–2 dni
  • Test szybki – wynik ok. 20 min, ale znacznie mniej dokładny (tylko przesiew)

Materiał do badania

  • kobiety: wymaz z pochwy (samodzielny lub pobrany przez lekarza) lub pierwsza poranna próbka moczu
  • mężczyźni: pierwsze strumienie moczu; przy objawach wymaz z cewki

Kiedy zgłosić się do lekarza?

WHO definiuje niepłodność jako brak ciąży po 12 miesiącach regularnego współżycia bez zabezpieczenia (po 6 miesiącach u kobiet powyżej 35 lat). Częste przyczyny to nieleczona chlamydia, endometrioza i zaburzenia hormonalne.

  • niejasna wydzielina, pieczenie czy krwawienie? → wykonaj test od razu
  • nowy związek bez aktualnego statusu STI? → oboje partnerzy powinni się przebadać
  • wynik dodatni? → leczyć oboje partnerów i wstrzymać się od seksu 7 dni

Podsumowanie

Chlamydia jest częsta, często bezobjawowa – ale dobrze poddaje się leczeniu. Regularne badania, konsekwentne używanie prezerwatyw oraz szybka antybiotykoterapia znacząco zmniejszają ryzyko poważnych powikłań, takich jak niepłodność. Dbaj o swoje zdrowie seksualne – profilaktyka jest dużo łatwiejsza niż leczenie skutków ubocznych później.

Zastrzeżenie: Treści RattleStork służą wyłącznie ogólnym celom informacyjnym i edukacyjnym. Nie stanowią porady medycznej, prawnej ani profesjonalnej; nie gwarantuje się żadnego konkretnego rezultatu. Korzystasz z tych informacji na własne ryzyko. Zobacz nasz pełne zastrzeżenie.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Chlamydia to zakażenie przenoszone drogą płciową (STI) wywołane przez bakterię Chlamydia trachomatis. W Polsce należy do najczęstszych STI, często przebiega bezobjawowo, ale całkowicie poddaje się leczeniu antybiotykami.

U 70–95 % kobiet brak dolegliwości. Jeśli się pojawią, to zwykle nieprawidłowa wydzielina, krwawienia międzymiesiączkowe, pieczenie przy oddawaniu moczu lub w czasie stosunku oraz lekki ból podbrzusza.

Możliwy jest przejrzysty lub ropny wyciek z cewki, pieczenie przy mikcji, obrzęk lub ból jąder/najądrzy. Około połowa mężczyzn pozostaje jednak bezobjawowa.

Przede wszystkim przez niezabezpieczony seks waginalny, analny lub oralny. Do transmisji może dojść też podczas porodu z matki na dziecko.

Tak. Nieleczone zakażenie zwiększa ryzyko przedwczesnego porodu, a noworodek może rozwinąć zapalenie spojówek lub płuc. Dlatego zaleca się badanie w I trymestrze.

U kobiet może prowadzić do bliznowaceń jajowodów, u mężczyzn obniżać jakość nasienia. W obu przypadkach nieleczona infekcja zagraża płodności.

Po zmianie partnera, przy objawach, gdy partner/ka ma dodatni wynik lub w ciąży. Kobietom aktywnym seksualnie do 25. roku życia rekomenduje się coroczny przesiew.

NAAT / PCR to złoty standard — czułość i swoistość ponad 95 %, wynik w 24–48 h. Test szybki pokazuje wynik po 15–20 min, lecz jego czułość jest znacznie niższa i służy jedynie wstępnemu przesiewowi.

Kobiety: wymaz z pochwy (samodzielny lub u lekarza) lub próbka pierwszego porannego moczu.
Mężczyźni: pierwsza porcja moczu; przy objawach dodatkowo wymaz z cewki.

Terapia pierwszego wyboru to doksycyklina 100 mg dwa razy dziennie przez 7 dni.
Alternatywnie azytromycyna 1 g jednorazowo, lecz coraz rzadziej z powodu rosnącej oporności.

Tak, o ile terapia zostanie zakończona, a wszyscy niedawni partnerzy seksualni poddadzą się leczeniu jednocześnie.

Infekcja może przejść w zapalenie narządów miednicy mniejszej (PID), powodować przewlekły ból, ciążę pozamaciczną i trwałą niepłodność.

Zdecydowanie tak. Partnerzy seksualni z ostatnich 60 dni powinni być przebadani i leczeni równocześnie, by uniknąć „ping-pong” reinfekcji.

Zwykle 7 dni od rozpoczęcia doksycykliny (lub 7 dni po dawce azytromycyny). W tym czasie należy wstrzymać się od kontaktów seksualnych.

Tak. Przebyta infekcja nie daje trwałej odporności. Stałe używanie prezerwatyw i regularne badania są wciąż potrzebne.

Prawidłowo używana przy każdym stosunku prezerwatawa znacząco zmniejsza ryzyko zakażenia chlamydią, rzeżączką, HIV i innymi STI — to podstawa bezpiecznego seksu.

PID (pelvic inflammatory disease) to wstępujące zapalenie macicy, jajowodów i jajników. Nawet 30 % nieleczonych zakażeń chlamydią u kobiet rozwija się w PID.

Tak. Bakteria może zakażać gardło i odbytnicę. Prezerwatywy i chusteczki lateksowe (dental dams) zmniejszają ryzyko transmisji.

Jeszcze nie. Trwają badania nad szczepionkami białkowymi i mRNA, ale żaden preparat nie jest obecnie dopuszczony do obrotu.

Zaleca się jednoczesny test na rzeżączkę, kiłę, HIV i trichomonozę, bo koinfekcje są częste i mogą komplikować leczenie.